SOWA OPAC : Gminna Biblioteka Publiczna w Ropie

26408

Książka

W koszyku

oceń

Rytuały wody / Eva García Sáenz de Urturi ; przełożyła Katarzyna Okrasko. - Warszawa : Muza, 2019. - 539 stron ; 21 cm.

(Trylogia białego miasta / Eva García Sáenz de Urturi ; 2)

Autor

García Sáenz Eva (1972- ). Autor Okrasko Katarzyna. Tłumaczenie García Sáenz Eva (1972- ). Trylogia białego miasta

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura hiszpańska

Temat

Zabójstwo Góry Ciąża Rytuały i ceremonie Profilowanie kryminalne Seryjni zabójcy Śledztwo i dochodzenie Hiszpania

Gatunek

Powieść Kryminał Thriller

Trylogia białego miasta sprzedała się w ponad milionowym nakładzie i stała się światowym fenomenem. "Rytuały wody" to opowieść jeszcze mocniejsza i mroczniejsza niż "Cisza białego miasta". Nie brakuje w niej też oryginalnej domieszki baskijskiego klimatu. W górach zostaje znalezione ciało zamordowanej kobiety w ciąży. Została utopiona w zabytkowym celtyckim kotle z wodą i powieszona za nogi na drzewie. Sprawca ewidentnie inspirował się pochodzącym sprzed wieków rytuałem potrójnej śmierci. Okazuje się, że śledczy Kraken znał ofiarę - to jego pierwsza dziewczyna. (nota wydawcy)

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Ropa - Wypożyczalnia

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82-3 (1 egz.)

Łosie - Wypożyczalnia

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82-3 (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga ogólna

Tytuł oryginału : Los ritos del aqua.

Stanowi cz. 2 cyklu, cz. 1 pt. : Cisza białego miasta, cz. 3 pt. : Władcy czasu.

Uwaga dotycząca finansowania

Zrealizowano ze środków Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa.

Recenzje:

Nie mówi się "nigdy", ale muszę tu to słowo wcisnąć. Nigdy bowiem nie przypuszczałam, że prócz kryminałów skandynawskich zostanę fanką kryminałów hiszpańskich. Po pierwszym tomie trylogii Białego Miasta, który mnie wprost urzekł, z niecierpliwością czekałam na kontynuację. Po tak dobrze skonstruowanej powieści i wciągającej fabule chciałam już, by ukazał się kolejny tom.
I jest.
RYTUAŁY WODY Który już na drugiej stronie zaczął otaczać mnie pajęczyną, (...) z której nijak uciec nie mogłam. Trudno się bowiem oderwać od czytania. Wsiąkasz w treść i nie ma Cię tu, bo jesteś w Vitorii, albo w Santander, czy Villaverde... Nie ma cię tu, bo żyjesz akcją i trzymając bohaterów za rękę podążasz za nimi. I boisz nieco, bo znowu dochodzi do mordów. Rytualnych zabójstw ciężarnych kobiet, które znajduje policja. I cały ambaras polega na tym, że współczesna zbrodnia nijak nie łączy się z inną, tą sprzed lat. Tu 31-letnia ofiara, tam 14-letnia, a wszystko wedle wytycznych kultury i wierzeń celtyckich.
Autorka skrzętnie lawiruje datami i faktami. Różne historie, które szukają punktu wspólnego. Co łączy morderstwa z kultem wyznawanym przez oprawcę? Kto będzie następną ofiarą? A w ogóle, jak można powiesić kobietę z głową w wodzie?
Przy okazji zaznajamiamy się z celtyckimi przesłaniami, które, jak się okazuje, mają swoich gorliwych wyznawców. I nawet, jeśli obca nam jest tematyka religii celtyckiej i jej symboli, w "Rytuale wody" znajdziemy jasne wyjaśnienia znaczeń i znaków. Warto dodać, że najstarsze wierzenia mają żeński charakter i symbolizują płodność, urodzajność i bogactwo, a jednocześnie w kontrze do nich stoją siły niszczące, śmierć i nędza. I chyba ten kobiecy pierwiastek był powodem często okrutnych i krwawych obrzędów. Ale szukanie kluczy i rozwiązań zostawiam już wydziałowi śledczemu okręgu Vitori.
I tu, jak i we wcześniejszej części, na główną scenę wkraczają zbrodnie i śledztwa, lecz jest i druga, nieco w tle. Scena życia prywatnego każdego z bohaterów. Ciężarna Alba Diaz, która nie wie, kto jest ojcem dziecka. Unai Lopez, profiler, postrzelony w pierwszym tomie. Jest jego partnerka Esti, która próbuje sobie radzić po stracie brata. Każde z nich ma swoje problemy i osobiste dylematy. Wchodzą w związki, które nieco zaburzają im pracę... Ale jest w nich coś, że nie odwracamy się od nikogo.
Nie ma w RYTUAŁACH jednego bohatera, który by nas w jakiś sposób urzekł. Personifikujemy się z każdym niemalże. Jesteśmy wszystkimi na raz, bo ta powieść nie byłaby tak dobra, gdyby kogoś wykreślić. Do tego rozdziały, prawie poszatkowane, nabite treścią, ale zakończone tak, że nie możesz się odciągnąć, bo … zostaje zasiana ciekawość, co dalej. Kto? Dlaczego?
I mimo, że już przy setnej stronie zaczyna ci świtać w głowie prawdopodobne rozwiązanie, to jednak idziesz dalej. Włazisz w to śledztwo ociekające wodą i brniesz do samego końca, a to... ponownie zostawia cię w niecierpliwym czekaniu na kolejną część.
W RYTUAŁACH wszystko jest wyważone. Wątki splatają się, jak dobrze uczesany warkocz. Jedna część, z kolejną. Czytasz i czujesz, jak zostajesz wciągnięty w akcję, której się boisz, ale która jednocześnie zawładnęła tobą. Bezwolność, to jest chyba odpowiednie słowo, stajesz się bezwolny wobec otaczającej cię rzeczywistości. Oddajesz się Evie Garcia Saenz de Urturi.
Szczerze polecam.